Een uur -en twee van de zes essayvragen- later komt dan het besef dat je fancy sjaal en de jas die je cadeau kreeg van je beste compinche ergens verwaarloosd vertoeven. Oh ja, op het krakkemikkige houten stoeltje in de gang waar je trachtte te bekomen van je bijna-ongeluk.
Verontrust ga je tóch door met het ontwikkelen van de Grootste Schrijfknobbel Aller Tijden en vergeet je de Mondriaanovergooiers te noteren bij het oeuvre van Yves Saint Laurent, maar ben je blij dat je een braguette mocht aanduiden.
Zo'n dag had ik vandaag.
Of misschien had ik tijdens de vorige gewoon te veel koffie. Die waarop ik beslechtte dat ik ook maar zo’n persoonlijke blog moet, bijvoorbeeld.
